Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Η ιστορία του σπαθιού, του δέντρου, της πέτρας και του νερού


Στους καιρούς τους πιο παλιούς, εκεί στα βουνά, μαζεύτηκαν τα πράγματα που οι άνθρωποι είχαν για να δουλεύουν και να αμύνονται.  Τότε, ένα από αυτά, το σπαθί μίλησε και είπε :
- Εγώ είμαι το πιο δυνατό και μπορώ να τους καταστρέψω όλους.  Η κόψη μου κόβει και δίνει εξουσία σ'αυτόν που με κρατά και θάνατο σε αυτόν που με αντιμετωπίζει.
- Ψέματα!, είπε το δέντρο.  Εγώ είμαι το πιο δυνατό, αντιστάθηκα στον άνεμο και στην πιο άγρια καταιγίδα.

Πάλεψαν το σπαθί και το δέντρο.  Δυνατό και σκληρό έγινε το δέντρο κι αντιμετώπισε το σπαθί.  Το σπαθί χτύπησε και ξαναχτύπησε, μέχρι που έκοψε τον κορμό και γκρέμισε το δέντρο.

- Εγώ είμαι το πιο δυνατό, επανέλαβε το σπαθί.
- Ψέμματα! είπε η πέτρα.  Εγώ είμαι η πιο δυνατή, γιατί είμαι σκληρή και αρχαία, κι είμαι βαριά και συμπαγής.

Και πάλεψαν το σπαθί και η πέτρα.  Σκληρή και στέρεη έγινε η πέτρα κι αντιμετώπισε το σπαθί.  Το σπαθί χτύπησε και ξαναχτύπησε και δεν μπόρεσε να καταστρέψει την πέτρα, αλλά την έσπασε σε πολλά κομμάτια. Το σπαθί έμεινε χωρίς κόψη κι η πέτρα κομματιάστηκε.

- Είναι ισοπαλία! είπαν το σπαθί κι η πέτρα, κι έκλαψαν κι οι δύο για την ανώφελη πάλη τους.

Στο μεταξύ, υπήρχε και το νερό του χειμάρρου που μονάχα παρακολουθούσε την πάλη και δεν έλεγε τίποτα.  Το είδε το σπαθί κι είπε :

- Εσύ είσαι το πιο αδύναμο απ΄όλους μας! Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις σε κανέναν.  Είμαι πιο δυνατός από σένα!
Και τινάχτηκε το σπαθί με μεγάλη δύναμη ενάντια στο νερό του χειμάρρου.  Κι έγινε μεγάλη φασαρία και θόρυβος και τρόμαξαν τα ψάρια, αλλά το νερό δεν αντιστάθηκε στο χτύπημα του σπαθιού.  Λίγο λίγο, χωρίς να πει τίποτα, το νερό ξαναπήρε την αρχική του μορφή, τύλιξε το σπαθί και συνέχισε το δρόμο του στο ποτάμι, που θα το μετέφερε στο μεγάλο νερό που είχαν φτιάξει οι θεοί για να γιατρέψουν τη δίψα που είχαν.

Πέρασε καιρός και το σπαθί στο νερό άρχισε να παλιώνει και να σκουριάζει, έχασε την κόψη του και τα ψάρια το πλησίαζαν χωρίς φόβο και το κορόιδευαν.  
Με πόνο αποσύρθηκε το σπαθί από το νερό του χειμάρρου.  
Χωρίς κόψη και νικημένο πια, διαμαρτυρήθηκε :
- Είμαι πιο δυνατό από εκείνο, αλλά δεν μπορώ να του κάνω ζημιά... Κι αυτό, χωρίς να παλέψει, με νίκησε ...


Subcomandante Marcos
"Ιστορίες του γέρο-Αντόνιο"



Fedra V.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου