Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Χριστούγεννα







Αυτά τα Χριστούγεννα δεν θα είναι σαν τα άλλα, σκέφτηκε.
Αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι άδεια, θλιμμένα και μοναχικά.
Τα φωτάκια θα καούν και τα στολίδια θα σπάσουν.
Θλίψη και θυμός θα πέσει σαν άχνη πάνω στα γλυκά.
Το δώρο σου για μένα, στεναχώρια με περιτύλιγμα πόνου, είπε.
Απογοήτευση. Η πραγματικότητα κάθε χρόνο θα σου χτυπάει την πόρτα.
”Να τα πούμε;”
Το ταβάνι πνιγμένο από σκέψεις ζοφερές.
Όσο εσύ θα γελάς με αγαπημένους, εγώ θα μετράω μέρες ως την πλήρη απεξάρτηση, μονολόγησε.
Κι αυτό θα είναι η τιμωρία μου.
Ψεύτικες ευχές, λειψά χαμόγελα και μπόλικο αλκοόλ να σβήσει όσα μέσα μου καίγονται.
Κάθε μέρα που θα περνά θα ξεχνώ και ένα σου βλέμμα.
Κάθε βράδυ που θα φέρνω σε πέρας, θα θάβω και δυο σου λέξεις.
Κάθε πρώτη του μήνα που θα φεύγει, θα μαυρίζω στιγμές κι εικόνες.
Μέχρι που θα χαθείς.Και μετά λίγο θα σε θυμάμαι. 
Σαν θολή ανάμνηση, σαν κάτι που τόσο λίγο ήταν που δεν άντεξε. 
Που λίγη σημασία είχε. 
Όπως και οι λόγοι για τους οποίους έσβησε.
Κι αυτό θα είναι η τιμωρία σου.


ΝΑΤΑΣΣΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ


πηγή : www.themachine.gr




Fedra V.


Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

great expectations








Finn: What's it like not to feel anything?
Estella: Let's say there was a little girl, and from the time she could understand, she was taught to fear... let's say she was taught to fear daylight. She was taught that it was her enemy, that it would hurt her. And then one sunny day, you ask her to go outside and play and she won't. You can't be angry at her can you?
Finn: I knew that little girl and I saw the light in her eyes, and no matter what you say or do, that's still what I see.
Estella: We are who we are. People don't change.


CHARLES DICKENS, "Great Expectations"


Fedra V.




Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

στο αρχαίο περιβόλι με τον παππού







Τα μαλακά του χέρια με κρατούσαν σε απόσταση
όταν έπεφτα πάνω του για αγκαλιά
είχε ζάχαρο, βλέπετε, και η γλύκα απαγορευόταν.
Τον κοίταζα εκστατική να κάνει ενέσεις ινσουλίνης.
Μετά φορούσαμε οι δυο μας ψάθινα καπέλα και
βαδίζαμε στην επικράτειά του.
Εγώ ο στρατός σου, παππού,
με την τσάπα στον ώμο
σε κατάσταση χάριτος
στου περιβολιού την απέραντη χώρα
με τις μανταρινιές και τα πορτοκαλένια δέντρα
να ορίσουμε τους δρόμους του νερού.
Υγρασία που φτάνει ως τις μέρες μας
ξέρω τι σου λέω
καθώς μετακινώ το χώμα να διαβεί το ρυάκι
μικρές τεχνητές λίμνες, παππού.
Ολοστρόγγυλες
σαν τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας
θα αναληφθεί το αρχαίο περιβόλι.
Είναι τώρα σε άλλο χρόνο
ο χώρος δεν υπάρχει
άγνωστα ακίνητα ανάσκαψαν τα ίχνη της πορείας μας
σπιτάκια ξένα
στριμώχνονται, φυτρώνουν, οι ρίζες τους ξεθεμελιώνουν
το χτήμα.
Εγώ έχω καταταγεί από τότε, ξέρεις
συνεχίζω να ποτίζω
δεν έφυγα ποτέ.


ΠΟΛΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΑΚΗ, "Το αλφαβητάρι των πουλιών" 




Fedra V.




Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

γράμμα τρίτο










Να δρασκελίζεις καμιά φορά
μ´ ένθεα ακροδάχτυλα το ποτάμι
της θύμησης
σαν ακάλεστο πουλί στη σήμανση του κόσμου
ραμφίζοντας λωτούς

Γιατί υπάρχουν μάτια
που ούτε τη λήθη δεν μπορούν
να εκφυλίσουν.

Συγχέω τα μεσοπέλαγα χρώματα
Κάποτε και τις στιγμές 
Νύχτωσα στο ίδιο σημείο Ατενίζοντας 
το μπλε, το μπλε, Προπάντων
το μπλε σου
Δε χρειάζομαι άλλα υλικά.

Πλήρως επαρκεί

Να πνίγομαι.


ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ






Fedra V.







Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

MARK STRAND










MARK STRAND
(11 Απριλίου 1934 - 29 Νοεμβρίου 2014)

Αμερικανός ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής ποίησης και πρόζας από τα Ισπανικά και Πορτογαλικά.
Καθηγητής συγκρητικής λογοτεχνίας και δημιουργικής γραφής σε πολλά πανεπιστήμια των ΗΠΑ και μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας των Τεχνών και των Γραμμάτων.
Είχε τιμηθεί με πολλά βραβεία, μεταξύ άλλων του βραβείου Pulitzer, το 1999, για τη συλλογή Blizzard of One.

"Υπηρέτησε" ως Poet Laureate στις ΗΠΑ για το διάστημα 1990-1991 και ως πρύτανης στην Ακαδημία Αμερικανών Ποιητών από το 1995 έως το 2000.

Ο Strand γεννήθηκε στον Καναδά και έζησε σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ, στο Μεξικό και το Περού. Αρχικά ήθελε να γίνει ζωγράφος. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Yale αλλά σύντομα το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική έδωσε τη θέση του στην ποίηση, Αν και όπως παραδέχτηκε ο ίδιος σε συνέντευξή του στο περιοδικό Los Angeles Times δεν ήταν ποτέ αρκετά καλός στη γλώσσα ως παιδί. "Πιστέψτε με, η ιδέα πως θα μπορούσα κάποια μέρα να γίνω ποιητής ήταν σοκ για την οικογένειά μου¨. Έφυγε για την Ιταλία όπου, με υποτροφία Fulbright, σπούδασε Ιταλική Ποίηση 19ου αιώνα.
Το 1962 άρχισε να διδάσκει σε διάφορα κολέγια και πανεπιστήμια, περιλαμβανομένων του Yale, του Princeton και του Harvard. Από το 2005 έως το 2014 ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Columbia.

Εκτός από ποιητικές συλλογές, μεταφράσεις ποιημάτων του Rafael Alberti και του Carlos Drummond de Andrade, εξέδωσε δύο βιβλία πρόζας, κριτικές έργων σύγχρονων καλλιτεχνών, και τρία βιβλία για παιδιά, The Planet of Lost Things (1982), The Night Book (1985) και Rembrandt Takes a Walk (1986).

Το ίδρυμα Poetry Foundation, που εκδίδει το περιοδικό Poetry, αναφέρει ότι η ποίηση του Strand χαρακτηρίζεται από γλωσσική σαφήνεια, υπερρεαλιστικά στοιχεία και εμμονή στα θέματα της απουσίας, της απόρριψης και του θανάτου.

Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε περισσότερο με το κολλάζ σε χαρτί και τα έργα του εκτέθηκαν στην γκαλερί Lori Bookstein Fine Art στο Chelsea της Νέας Υόρκης.



Ποιητικές Συλλογές :


Sleeping with One Eye Open, 1964.
Reasons for Moving: Poems, 1968.
Darker: Poems, 1970.
The Story of Our Lives, 1973.
The Sargeantville Notebook, 1974.
Elegy for My Father, 1978.
The Late Hour, 1978.
Selected Poems, 1980.
The Continuous Life, 1990.
The Monument, 1991.
Reasons for Moving, Darker, and the Sargeantville Notebook, 1992.
Dark Harbor: A Poem, 1993.
Blizzard of One: Poems, 1998.
89 Clouds (single poem), 1999.
Man and Camel, 2005.
New Selected Poems, 2007.
Almost Invisible, 2013.
Collected Poems, 2014 (υποψήφιο για το National Book Award)


από τη συλλογή  του 1968 "Reasons for Moving" (Λόγοι που Κινούμαστε) σε μετάφραση της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ :

Σ' ένα πεδίο
είμαι η απουσία του πεδίου.
Έτσι πάντα συμβαίνει.
Όπου κι αν είμαι
είμαι αυτό που λείπει.
Όταν περπατάω
χωρίζω τον αέρα
και πάντα ο αέρας ξανάρχεται
για να γεμίσει τα κενά
εκεί που το σώμα μου ήταν.
Όλοι έχουμε λόγους
που κινούμαστε.
Εγώ κινούμαι
για να διατηρώ τα πράγματα ολόκληρα.

***

In a field
I am the absence
of field.
This is
always the case.
Wherever I am
I am what is missing.

When I walk
I part the air
and always
the air moves in
to fill the spaces
where my body's been.

We all have reasons
for moving.
I move
to keep things whole.


MARK STRAND, "Keeping Things Whole"



διαβάστε περισσότερα για το έργο του εδώ :
http://www.poetryfoundation.org/bio/mark-strand


ενδιαφέρουσα η συζήτηση του Mark Strand με τον ποιητή Henry Taylor (βραβείο Pulitzer, 1986)










Fedra V.