![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr7ujj5-iwUtMv0ME8OtTM5DQbGdqwwTDPTrLKTNhcek99kxS9nNbskvj6Xb_mRGDJefTg27-w91mgELwUEIvo4CW_rxy47qaZE1NZAgZFVKGoW8BXHiljlhAUAWpRS2XLq7EjpCP_udw/s640/tumblr_lyy1ouiYL91qb8vpuo1_500.jpg)
Αισθάνομαι μόνος
και το φεγγάρι ταξιδεύει πάντα ίδιο.
Σύντροφε ουρανέ
άλλοτε η ελπίδα φεγγοβολούσε στα χέρια.
Κοιτάζω το σώμα βρίσκω τ' όνειρο.
Πάει κι η αγάπη
χάνεται
σαν το νερό στην πέτρα.
Τι είναι πια ένα δέντρο, τι είναι τ' ασημένια φύλλα;
Μες στην ορμή της ερημιάς γινόμαστε διάφανοι.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
Fedra V.
Fedra V.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου