Νεότερος...

Αισθάνομαι μόνος

αφού δεν έχει δεύτερη ζωή ν' αλλάξουμε

και το φεγγάρι ταξιδεύει πάντα ίδιο.

Σύντροφε ουρανέ

άλλοτε η ελπίδα φεγγοβολούσε στα χέρια.

Κοιτάζω το σώμα βρίσκω τ' όνειρο.

Πάει κι η αγάπη

χάνεται

σαν το νερό στην πέτρα.

Τι είναι πια ένα δέντρο, τι είναι τ' ασημένια φύλλα;

Μες στην ορμή της ερημιάς γινόμαστε διάφανοι. 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ


Fedra V.