Απόψε θα σου πω...

Απόψε θα σου πω για κείνα
που προσπαθώ να ξεχάσω...
Την θλίψη
την απόρριψη
τ' αστέρια, που έπεσαν εν αγνοία μου τα θέλω,
που βολεύτηκαν σε χειμέρια νάρκη
Απόψε θα μιλήσω θα σκεφτώ την αλήθεια που φοβάσαι
Κουράστηκα
Ακόμη και οι ανάσες μου σαν τις τελευταίες εκπνοές ελεύθερου δύτη μοιάζουν
Απόψε θα ουρλιάξω στα μπαλκόνια της κωφής πόλης για τα δήθεν που ξαργύρωσα πανάκριβα για τα χάδια που σκόρπισα ελπίζοντας για την ζωή που δεν μου χαρίστηκε
Ω ναι! θα φωνάξω μήπως ξυπνήσω το ποίμνιο αυτή την συμβιβασμένη αγέλη μέσα σου που κινείται υπεροπτικά στον θάνατο
Απόψε θα τολμήσω να φοβηθώ
Τόσος κόπος, για μια ζωή Τόσος κόπος για λίγο παράδεισο Τόσος κόπος για λίγο αύριο Τόσος κόπος για μια αγκαλιά
Απόψε
Μην κλειδώσεις την πόρτα όταν φύγω άσε και τα παράθυρα ανοιχτά η απώλεια δεν πτοείται από τις οχυρώσεις


ΚΙΚΗ ΜΑΥΡΙΔΟΥ


Fedra V.