Ταινία του 1959, συμβολική και βαθιά υποβλητική, βασισμένη στο θεατρικό του Tennessee Williams "Suddenly, Last summer", σε σκηνοθεσία του Joseph L. Mankiewic.
Σύγκρουση μεταξύ της πραγματικότητας με την ονειροπόληση, ψυχικά τραυματισμένες
ηρωίδες που ζούν στον φανταστικό τους κόσμο, υπερευαίσθητοι χαρακτήρες που τρέμουν και φοβούνται τον σκοτεινότερο, πρωτόγονο ανθρώπινο εαυτό και τελικά γίνονται τα τραγικά θύματα του.
Καλά κρυμμένα μυστικά πίσω από τους προστατευτικούς φράχτες των μεγαλόπρεπων επαύλεων θα έρθουν στο φως και ο Ουίλλιαμς θα δηλώσει στην «The Morning Telegraph»:
«[…] η ζωή είναι κανιβαλιστική. Πραγματικά. Τα Εγώ τρώνε τα Εγώ, οι προσωπικότητες τρώνε τις προσωπικότητες. Πάντα κάποιος τρώει κάποιον άλλο για να αποκτήσει μια θέση, κέρδη, το θρίαμβο, από απληστία ή από οποιονδήποτε άλλο λόγο. Το ανθρώπινο ον είναι ένας κανίβαλος του χειρίστου είδους».
“Somebody said once or wrote, once: 'We're all of us children in a vast kindergarten trying to spell God's name with the wrong alphabet blocks!”
Tennessee Williams
Το Βιβλίο Ποίησης του Sebastian ήταν και παρέμεινε άδειο.
Ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι τόσο πρωτόγονος όσο και τα φυτά στον κήπο με τους εφιάλτες, στον κήπο του Sebastian.
Μια αλληγορία πάνω στο "καταβροχθίζω και "χρησιμοποιώ" όταν ορίζουν την "αγάπη".
Sebastian said, 'Truth is the bottom of a bottomless well.'
Mrs. Venable: My son, Sebastian and I constructed our days. Each day we would carve each day like a piece of sculpture, leaving behind us a trail of days like a gallery of sculpture until suddenly, last summer.
Catherine Holly: Truth is the one thing I've never resisted.
Mrs. Venable: Most people's lives, what are they but trails of debris - each day more debris, more debris... long, long trails of debris, with nothing to clean it all up but death.
“The Venus flytrap, a devouring organism, aptly named for the goddess of love.”
Fedra V.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου