Το κενό στην γωνίτσα...

Το δύσκολο είναι να την αράξεις στη γωνίτσα σου δίχως να σε προσέξουν.

Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους. Τρεις γουλίτσες

και σου ξανάρχεται η όρεξη να χάνεσαι στις σκέψεις σου.

Ορθώνεται ένα μακρινό κύμα με ξεχασμένους ψιθύρους,

τα πάντα θολώνουν, και είναι σαν θαύμα

να υπάρχεις για να χαζεύεις το ποτήρι. Η δουλειά

(γιατί οι άντρες δεν μπορούν να μη σκέφτονται τη δουλειά)

ξαναγίνεται το ανέκαθεν μοιραίο: ότι

είναι ωραίο να υποφέρεις

για να μπορείς να χάνεσαι στον πόνο. Μετά, τα μάτια

ατενίζουν το κενό, σαν πονεμένα μάτια τυφλού.

Cesare Pavese


Fedra V.