Τι μας περίσσεψε απ΄ το σκηνικό; Το κάθισμα και τ΄ άλλο
κάθισμα, η απότομη στροφή του αέρα.
Ή, ας πούμε, ο μακαρίτης ήλιος με τα τζάμια του
και τα πουλιά του.
Πως προχωρούμε και συγκατανεύουμε, ναι,
θα συναντηθούμε κάποτε, θα σε θυμάμαι.
Ο,τι μετακινείται, ό,τι περνάει δίχως ν΄ακούγεται, μόλις
ακούγεται μέσα στις λέξεις.
Μεταστροφές, επαναλήψεις, χάσματα, η παραίτηση,
προπάντων η παραίτηση.
Εκείνο που έφυγε δίχως να φύγει, ο τοίχος ανασαίνει,
η πέτρα έχει σκιά, τ΄αγκάθι έχει φεγγάρι,
ο φτωχός θησαυρός απροστάτευτος απ΄τα δόντια
του δάσους,
η μικρή ξεχασμένη κοιλάδα στη σκάφη της σιωπής,
με μια στάλα μαύρο νερό.
Τι νομίζεις λοιπόν πως μας έχει απομείνει;
ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
artwork by Edward Hopper, "First Row Orchestra"
Fedra V.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου