γράμμα τρίτο

Να δρασκελίζεις καμιά φορά

μ´ ένθεα ακροδάχτυλα το ποτάμι

της θύμησης

σαν ακάλεστο πουλί στη σήμανση του κόσμου

ραμφίζοντας λωτούς

Γιατί υπάρχουν μάτια

που ούτε τη λήθη δεν μπορούν

να εκφυλίσουν.

Συγχέω τα μεσοπέλαγα χρώματα

Κάποτε και τις στιγμές 

Νύχτωσα στο ίδιο σημείο Ατενίζοντας 

το μπλε, το μπλε, Προπάντων

το μπλε σου

Δε χρειάζομαι άλλα υλικά.

Πλήρως επαρκεί

Να πνίγομαι.

ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ

Fedra V.