Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

όριο...




από την ποιητική συλλογή "ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΥΦΟΥΣ"








Ι.

Είναι μια λύπη που στάζει μέσα μου
Με το μαύρο μελάνι της
Ζωγραφίζει βροχή
Κι όλο μεγαλώνει το χάος
Ανάμεσα στις ματιές μας
Κι όλο οι παλάμες
Ιδρώνουν από εκείνο που λείπει

Ένας νεκρός φωτισμός
Διαγράφει στιγμές
Σε κάτι χαμένα φωνήεντα
Που είχαν σωθεί για ώρα ανάγκης
Όλα σβήνουν σαν ίχνη
Που τρομάζουν το πριν
Κανείς δεν χωράει εδώ

Όμως αν φύγεις
Μην ξεχάσεις να φορέσεις 
Το παιδικό σου χαμόγελο
Εκείνο που κάνει αδιάβροχο τον πόνο

Τώρα όλες μου οι σιωπές
Έγιναν νύχτα στα χέρια σου










ΙΙ.

Κανείς δεν χωράει εδώ
Ούτε η ξαφνική γενναιοδωρία
Αυτής της άνοιξης
Που κουκουλωμένη
Σαν φάντασμα στα σκαλιά
Μοιάζει με ακάλεστο επισκέπτη
Στο σιωπητήριο του ήλιου

Καλά το λες κανείς
Μιλώντας για αυτούς βέβαια
Το άρρωστο είδος
Των κλόουν της ιστορίας
Που μαθημένοι σε μοναδικά ψέματα
Εκτελούν κάθε βράδυ 10 - 12μμ
Το ίδιο βαρετό νούμερο
Στο τσίρκο της πόλης
Με κόκκινα απαγορευμένα μάτια

Κανείς δεν δηλώνει παρών
Εκτός από τους απόντες
Τους ρακένδυτους λαθρεπιβάτες
Του μέλλοντος

Εσένα 
Εμένα
Κι αυτόν εδώ
Τον πολλά υποσχόμενο κόσμο

Που χωρίς εμάς
Δείχνει πάλι

Να απουσιάζει απ' τις αρχές του




ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ - ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑΡΗ






Fedra V.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου