“Aπό που αντλείς τόση καλοσύνη;' τον ρώτησε
“Aπό τον εναπομείναντα χρόνο μου.
Kάθε φορά που κάνω κάτι καλό
αφαιρώ από την διάρκεια μου.
H καλοσύνη είναι μια σύντμηση'.
“ Kαι τι κερδίζεις σε αντάλλαγμα;'
“ Kερδίζω στην συμπύκνωση.
Aισθάνομαι να προσεγγίζω τις διαστάσεις μου,
εκτείνομαι αφήνοντας πίσω προηγούμενα όρια
σαν τη φωτιά που απλώνεται και δυναμώνει
λιώνοντας την άχρηστη ύλη
η οποία καίγεται συστρεφόμενη'.
“Kι εγώ που έχω αμέτρητο χρόνο μπροστά μου
κάτοχος μιας θριαμβικής αθανασίας
θα μπορούσα να γίνω καλύτερος από σένα
μια αιωνιότητα καλοσύνης
είναι τόσο εύκολο', είπε με βεβαιότητα.
O άλλος κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι.
Tου ήταν αδύνατο - σκέφτηκε - να καταλάβει
τη σημασία της περιφλεγούς θνησιμότητας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ
Fedra V.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου