"Ο" όπως...

Λένε πως την ψυχή του άλλου, μονάχα στο βλέμμα και στη χροιά της φωνής του μπορείς να τη διαβάσεις.

Διότι είναι εκείνα που δεν ελέγχονται, δεν προσποιούνται, δεν δείχνουν άλλα αντί άλλων. Είναι εκείνα που σε προδίδουνε συνεχώς κι ίσως γι’ αυτό όσοι θέλουνε κάτι να κρύψουν, έχουνε άχρωμη φωνή και άδειο βλέμμα.

Εγώ δεν τα’ άδειασα το βλέμμα μου. Προσπαθώ να το κάνω κάπως αδιάφορο. Έχω, όμως, ύφος ενόχου. Ακόμα κι αν δεν φταίω σε απολύτως τίποτα.

........

Όσο για τη φωνή, προσπάθησα να την κάνω σίγουρη. Άδικος κόπος. Γρήγορη την έκανα. Ίσως επειδή σκέφτομαι πως ο άλλος βαριέται να μ’ ακούει.

Μια διαρκής μουρμούρικη γραμμή, δίχως τελεία ή άνω τελεία. Αν και έχω παρατηρήσει ότι τις βιαστικές φωνές είναι εκείνες που, τελικά, βαριόμαστε. Εκείνους που μιλούν βιαστικά είναι εκείνους που δεν ακούμε ή δεν θυμόμαστε τι μας είπαν, συνήθως.

Εσύ, μιλάς αργά, μαλακά, τρυφερά, με σιωπές.

Ούτε μια φράση σου, ποτέ, δεν ξέχασα.

Απόψε θα μείνω εδώ, στο χωριό. Θα ξενυχτήσω και θ’ ακούω τη φωνή σου.

Θα βάλλω και πάλι στο μαγνητόφωνο εκείνη τη μαγική κασέτα που γράφει "Ο".

Όπως, Ουσία, Ουτοπία, Ουρανός, Όραμα, Οφθαλμός, Οσία.

Θα μπορούσε ακόμα να είναι και ούριος άνεμος ή ουράνιο τόξο, θα μπορούσε να σημαίνει ομορφιά ή όαση.

Διότι είσαι και τ’ όραμα και ο ουρανός και η όρασή μου. Εσύ είσαι η ουσία μου και η Ουτοπία μου.

Κι εγώ ο πιο πιστός οπαδός σου. Διότι τίποτα απ’ ό,τι επιθύμησα πολύ, δεν επεδίωξα.

ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ

"Να τα μετράω ή να μην τα μετράω τα χρόνια;"

Fedra V.