"Ο" όπως...

Λένε πως την ψυχή του άλλου, μονάχα στο βλέμμα και στη χροιά της φωνής του μπορείς να τη διαβάσεις.

Διότι είναι εκείνα που δεν ελέγχονται, δεν προσποιούνται, δεν δείχνουν άλλα αντί άλλων. Είναι εκείνα που σε προδίδουνε συνεχώς κι ίσως γι’ αυτό όσοι θέλουνε κάτι να κρύψουν, έχουνε άχρωμη φωνή και άδειο βλέμμα.

Εγώ δεν τα’ άδειασα το βλέμμα μου. Προσπαθώ να το κάνω κάπως αδιάφορο. Έχω, όμως, ύφος ενόχου. Ακόμα κι αν δεν φταίω σε απολύτως τίποτα.

........

Όσο για τη φωνή, προσπάθησα να την κάνω σίγουρη. Άδικος κόπος. Γρήγορη την έκανα. Ίσως επειδή σκέφτομαι πως ο άλλος βαριέται να μ’ ακούει.

Μια διαρκής μουρμούρικη γραμμή, δίχως τελεία ή άνω τελεία. Αν και έχω παρατηρήσει ότι τις βιαστικές φωνές είναι εκείνες που, τελικά, βαριόμαστε. Εκείνους που μιλούν βιαστικά είναι εκείνους που δεν ακούμε ή δεν θυμόμαστε τι μας είπαν, συνήθως.

Εσύ, μιλάς αργά, μαλακά, τρυφερά, με σιωπές.

Ούτε μια φράση σου, ποτέ, δεν ξέχασα.

Απόψε θα μείνω εδώ, στο χωριό. Θα ξενυχτήσω και θ’ ακούω τη φωνή σου.

Θα βάλλω και πάλι στο μαγνητόφωνο εκείνη τη μαγική κασέτα που γράφει "Ο".

Όπως, Ουσία, Ουτοπία, Ουρανός, Όραμα, Οφθαλμός, Οσία.

Θα μπορούσε ακόμα να είναι και ούριος άνεμος ή ουράνιο τόξο, θα μπορούσε να σημαίνει ομορφιά ή όαση.

Διότι είσαι και τ’ όραμα και ο ουρανός και η όρασή μου. Εσύ είσαι η ουσία μου και η Ουτοπία μου.

Κι εγώ ο πιο πιστός οπαδός σου. Διότι τίποτα απ’ ό,τι επιθύμησα πολύ, δεν επεδίωξα.

ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ

"Να τα μετράω ή να μην τα μετράω τα χρόνια;"

Fedra V.

"Θανασάκης ο πολιτευόμενος"

ΜΕΛΕΤΗΣ: Και τι κάνει, τριανταπέντε χρονώ μεσόκοπος;

ΜΑΙΡΗ: Δεν εργάζεται. Μόλις πήρε το δίπλωμα στις πολιτικές και οικονομικές επιστήμες.

ΜΕΛΕΤΗΣ: Και στα δύο; Α... μάλιστα, γι' αυτό θα καθυστέρησε. Και δε μου λες; Τι δουλειά θα κάνει όταν έρθει εδώ;

ΜΑΙΡΗ: Μάλλον θα πολιτευτεί.

ΜΕΛΕΤΗΣ: Με το δίπλωμα; Δηλαδή όποιος έχει δίπλωμα απ' αυτό, το δείχνει και πιάνει δουλειά πρωθυπουργός;

Το 1953 ο Αλέκος Σακελλάριος παρουσίασε για πρώτη φορά το θεατρικό έργο "Θανασάκης ο πολιτευόμενος", που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστές τότε τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Βύρωνα Πάλλη (στο ρόλο του Θανασάκη).

Κοινωνική σάτιρα ηθών που δεν απέχει καθόλου από την επιμονή πολιτικής ύπαρξης πολλών επίδοξων πολιτευτών, οι οποίοι, όπως ο Θανασάκης, δεν εννοούν να καταλάβουν ότι ο κόσμος δεν τους θέλει, όσο κι αν επιμένουν να κατεβαίνουν ξανά και ξανά υποψήφιοι.

Ένας καλοσυνάτος και απλοϊκός μπακάλης, ο Μελέτης (Ντίνος Ηλιόπουλος), δέχεται να παντρέψει τη σπουδασμένη στην Ελβετία αδελφή του, τη Μαίρη (Άννα Συνοδινού), με ένα νέο που έχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες στο εξωτερικό και η φιλοδοξία του είναι να γίνει πολιτικός, τον Αθανάσιο Γκοβότσο (Βύρων Πάλλης). Σε αυτό συναινεί και η ψηλομύτα Μαίρη, προς μεγάλη βέβαια απογοήτευση του Μελέτη, που δεν συμμερίζεται διόλου τις απόψεις του γαμπρού του. Ο Θανασάκης κατέρχεται στον πολιτικό στίβο και δεν κατορθώνει να εκλεγεί στην πρώτη του δοκιμασία, όμως δεν το βάζει κάτω. Ξαναθέτει υποψηφιότητα στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, αλλά και πάλι αποτυγχάνει. 

Στο μεταξύ, οι δυσχέρειες του Μελέτη όλο και εντείνονται εξαιτίας της Μαίρης που τον πιέζει αφόρητα να πουλήσει το μπακάλικο του πατέρα τους. Η απόγνωσή του κορυφώνεται όταν μαθαίνει τα οικονομικά ανοίγματα του γαμπρού του, ο οποίος έχει ροκανίσει για τα καλά την προίκα της Μαίρης για χάρη της πολιτικής του φιλοδοξίας. Όμως, όταν αποτυγχάνει και για τρίτη φορά, συνειδητοποιεί ότι πρέπει επιτέλους να προσγειωθεί και να κοιτάξει να δει πώς θα βγάλει τα προς το ζην.

ΘΑΝΑΣΑΚΗΣ : Ε... και τι έγινε που δε βγήκα βουλευτής; Έτσι κι αλλιώς το κόμμα θα χρειαστεί όλα τα αξιόμαχα στελέχη για να επανδρώσει τον κρατικό μηχανισμό. Μα αν θέλω Νομαρχία την έχω εδώ! Στη χούφτα μου!

ΜΕΛΕΤΗΣ : Εκείνο, λοιπόν, που θαυμάζω σε σένα, Θανασάκη, είναι η χούφτα σου!

πηγή : Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Fedra V.

Αν...

Μυρίζει η νύχτα υγρασία και καπνό.
Στάχτη από τα "αν" που κάπνιζες για χρόνια.
Δυο γράμματα έκαναν στέκι τους τ' ανήσυχά σου βράδια.
Σκάβουν στο χθες, γδέρνουν το τώρα.
Φέγγουν παράνομα, εκεί που δεν θα ξημερώσει.
Συνωμοσία με αγέννητες στιγμές.
Κομμάτια νάρκης, δάκρυα, χαμένος χρόνος.
Όλα στο πάτωμα, ανακατεμένα.
Σβήνεις το τελευταίο "αν" και πας να ζήσεις.


ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΟΚΟΣ
(από την ποιητική συλλογή "Σουίνγκ με τ' άστρα")



Fedra V.

ασημένιο κέρμα

Ένα ασημένιο κέρμα το φεγγάρι, που κάποτε τίναξαν στο διάστημα οι θεοί, κορώνα γράμματα την τύχη παίζοντας του κόσμου... ένα ασημένιο κέρμα που δεν έπεσε ποτέ, αλλά έμεινε εκεί, μετέωρο, στο χάος.

Γι' αυτό και δεν αποφασίστηκε ποτέ η τύχη αυτού του κόσμου... γι' αυτό και αδιάκοπα κοιτάμε μ' αγωνία το φεγγάρι, μην πάει και πέσει απ' του χαμού μας την πλευρά.

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ


Fedra V.

Ζέλντα και Σκοτ... αγάπη και συνενοχή

 SCOTT and ZELDA FITZGERALD

"Μοιάζουμε τόσο πολύ εμείς οι δύο, ήδη από τη γέννησή μας, κοσμικές χορεύτριες, δυο παιδιά ηλικιωμένων ανθρώπων, δυο παιδιά παραχαϊδεμένα, ανυπόφορα, μέτρια στο σχολείο, κι αυτός όπως κι εγώ, ένα ντουέτο από λαμπρούς “θα μπορούσαν να τα πάνε και καλύτερα”, δύο ακόρεστα πλάσματα καταδικασμένα να διαψευσθούν.

[...]

Θα ήθελα να ήμουν εκείνος, μια πλευρά από το στήθος του, οι γραμμές του χεριού του. Εγώ, καταλάβετέ το, με μεγάλη ευχαρίστηση θα στερούμουν όλες τις κοσμικότητες. Το μόνο παιδί που ήθελα από εκείνον ήταν αυτός ο ίδιος. [...] Θα αισθανόμουν χίλιες φορές καλύτερα εάν έμενα σε μια καλύβα φτιαγμένη από τα ξύλα που ξέβραζε η θάλασσα στην παραλία του Φρεζίς ή του Χουάν, όπου εκείνος θα έγραφε κι εγώ θα χόρευα, θα ζωγράφιζα, όπου εκείνος θα έγραφε μέρα και νύχτα, κι εγώ θα ζωγράφιζα τη μέρα και θα χόρευα τη νύχτα. Θα είχαμε μια εκπληκτική ζωή. Τίποτα δεν θα μας βάραινε. Το καταλαβαίνετε; Κανένα βάσανο, κανένα ξένο σώμα, καμιά πληγή στο πλήρωμά μας. Κανείς δεν θα 'πιανε επ' αυτοφώρω τα σκυλιά και τα άλογά μας. Όλοι μαζί θα χορεύαμε. Θα μαζεύαμε από τη θάλασσα τα λευκά άμφια των αφρών. Ποιος θέλει να μου το κλέψει αυτό;". 

ΖΙΛ ΛΕΡΟΥΑ

(αποσπάσματα από "Ένα μπλουζ για τη Ζέλντα")

Fedra V.

Beatrice ή "Mama Dada"... μια γυναίκα μαγική

I owe it all to art, books, chocolate and young men...


BEATRICE WOOD (1983 - 1998)



Αμερικανίδα καλλιτέχνης και κεραμίστρια γεννημένη στο San Francisco της California. Σπούδασε Δράμα στην Comedie Francaise και Τέχνη στην Academie Julian του Παρισιού. 

Η επαφή της με την Avant Garde ξεκίνησε όταν συνάντησε τον Marcel Duchamp - από τις κεντρικότερες φυσιογνωμίες της σύγχρονης τέχνης. Γίνεται η μούσα του. Το 1910 μέσω του Duchamp συναντά τον πρώτο μεγάλο της έρωτα, τον Henri-Pierre Roche'. Ένα ερωτικό τρίγωνο που δημιουργεί το The Blind Man, ένα περιοδικό με τα πρώτα μανιφέστα του Νανταϊσμού στη Νέα Υόρκη. 

Στενοί της φίλοι το ζεύγος Walter and Louise Arensberg (art patrons) και αρκετοί σημαντικοί καλλιτέχνες του Παρισιού.

με τον Marcel Duchamp και τον Francis Picabia το 1917


Σε ηλικία περίπου 40 ετών επιστρέφει στο Los Angeles και κάνει το χόμπι της τέχνη για τα επόμενα 60 χρόνια. Παρακολουθεί μαθήματα κεραμεικής στο Hollywood High School και αναπτύσσει τη δική της τεχνική.

Το 1948 μετακομίζει στο Ojai της California για να βρίσκεται κοντά στον Jiddu Krishnamurti και γίνεται ισόβιο μέλος της Theological Society Adyar, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά την φιλοσοφία της για τη ζωή και την τέχνη.

Το 1994 το Smithsonian Institution της έδωσε τον τίτλο "Esteemed American Artist".

BEATRICE WOOD... μεγάλωσε με παραμύθια και έζησε μια ζωή αντισυμβατική... 


απολογισμός της μετά από 105 χρόνια "γεμάτης" ζωής : 

"My life is full of mistakes. They're like pebbles that make a good road"




ένα ενδιαφέρον άρθρο για τη δουλειά της μπορείτε να διαβάσετε εδώ : 

http://www.americanaweek.com/2011/09/04/chocolates-and-young-men/

Fedra V.

Richard Hamilton

Richard Hamilton, 24 Φεβρουαρίου 1922 – 13 Σεπτεμβρίου 2011...

Από τους ιδρυτές της βρετανικής "Pop Art".

Σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου και στη Σχολή Καλών Τεχνών Slade και το 1952 ίδρυσε μαζί με αρχιτέκτονες μια ομάδα, η οποία εμπνεύστηκε από τη μοντέρνα αστική κουλτούρα, την Ανεξάρτητη Ομάδα στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης του Λονδίνου.

Γνώρισε επιτυχία μέσα από τους πίνακες, τα κολάζ και τα γλυπτά του, τα οποία χλεύαζαν τα σύμβολα της καταναλωτικής κοινωνίας. 

Το 1965 δημιουργεί το κολάζ με τίτλο "Τι είναι αυτό που κάνει τα σημερινά σπίτια τόσο διαφορετικά, τόσο ελκυστικά;", το οποίο απεικονίζει έναν μπόντι μπίλντερ να ποζάρει μέσα σε ένα μοντέρνο σπίτι, έργο που του έδωσε τον χαρακτηρισμό "πατέρα της Pop Art".

 
Ήταν ο εμπνευστής του εξωφύλλου του Λευκού άλμπουμ των Beatles.  

 

"Έκανα πάντα αυτό που ήθελα και ήμουν πάντα τυχερός που το κατάφερα αυτό" δήλωσε σε συνέντευξή του στο BBC.

Fedra V.

... a thought...

Whatever we inherit from the fortunate

We have taken from the defeated

When they had to leave us - a symbol:

A symbol perfected in death.

T. S. ELLIOT

Four Quartets

Fedra V.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ IV

Τώρα γνωρίζει

Ήρεμη γνώση, πάγος

Δεν ήταν ο Κρέοντας ο εχθρός

Ήταν εκείνο το ελάφι μέσα της

που λαχταρούσε υποταγή

Μ' αυτό αναμετρήθηκε στη σκοτεινή σπηλιά

ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ

Fedra V.

Φαίδρα

...Ίσως και συ να το ξέρεις:

τα πιο όμορφα πράγματα τα λέμε συνήθως

για ν’ αποφύγουμε να πούμε μιαν αλήθεια· κ’ ίσως

αυτή η αποσιωπημένη αλήθεια να ’ναι που δίνει

τη μεγάλη ομορφιά κι αοριστία

σ’ αυτά τα τετριμμένα ξένα λόγια...

Η αοριστία πάντα

μαρτυράει κάτι βαθύ κι ορισμένο – πιθανόν τραγικό ή και κτηνώδες –

μια θυσιασμένη επιθυμία...

λερναία επιθυμία...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

(1 Μαϊου 1909 - 11 Νοεμβρίου 1990)

Fedra V.