απόγονοι απουσιών

Απόψε ένας εξόριστος ναυαγός

ο ουρανός

σε κάποιο ξερονήσι άστρο,

ένα ξεβρασμένο στερέωμα

στο εύθραυστο ακρογιάλι του γαλαξία,

και, σαν να γέρασε κρυφά κι από σένα η ζωή σου

κι όλοι οι συνωμότες καθρέφτες εξεβίαζαν

την αντανάκλαση να δείχνει πάντοτε νέα

μη και καταλάβεις πως είσαι σωσίας Όσων δεν

έζησες.

Κάτι συντομογραφίες συννεφιάς

παραλείπονται από το υστερόγραφο

της σκιάς σου.

Εύκολα ξεχνιέται το περιττό

στην αναμονή των επειγόντων.

Ένα  θαμπό τζάμι το Αναπάντητο

που πάνω του γράφει

η βροχή το βαπτιστικό της: εσύ.

Φυσάει άδειος άνεμος.

πιάνονται γερά οι απόντες

από λεπτές μπαλωμένες αχτίδες

δύστροπου φωτός.

Φύγανε οι απόντες

χωρίς ποτέ να ‘χουν έρθει.

Έφυγες εσύ

χωρίς ποτέ να ‘χεις έρθει.

Λες και βούλιαξε απ’ τα χρέη

στους τοκογλύφους μνηστήρες της

η Ιθάκη

και ‘μειναν άνεργα

τόσα ταξίδια

τόσες επιστροφές

και τόσοι νόστοι.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΟΣ

artwork : Robin Isely

 

Fedra V.

 

ο υδράργυρος

Ο υδράργυρος με μάγευε

και μόνο με τ’ όνομά του.

Πρώτα ήταν στο θερμόμετρο

τον έβλεπα ν’ ανεβαίνει κι έλεγα

πότε επιτέλους θα κατέβει

να πέσει μαζί του ο πυρετός –

έτσι βεβαιωνόμουν πως έγινα καλά.

Όταν έσπαγε το θερμόμετρο

πάσχιζα να πιάσω τις μπαλίτσες

που κύλαγαν υγρές και ασημένιες

κι ας μου φώναζαν πως είναι δηλητήριο –

δεν ήξερα ακόμη πως η άπιστη βασίλισσα

για ν’ ανεβεί στο θρόνο ο εραστής της

είχε σκοτώσει τον πατέρα του Άμλετ

ρίχνοντας υδράργυρο στο αυτί του.

Αργότερα έμαθα πως οι καθρέφτες

φτιάχνονται με υδράργυρο απλωμένο

στο πίσω μέρος του γυαλιού

μα πάλι δεν μπόρεσα να τον αγγίξω

παρ’ όλο που τώρα ήταν ακίνητος

όχι όμως κι εντελώς ακίνδυνος.

Στον καθρέφτη με τρόμαζε πιο πολύ

καθώς μ’ έδειχνε άλλοτε μ’ ένα πρόσωπο

που δίχως να θέλω έμενε διαρκώς το ίδιο

κι άλλοτε μ’ ένα πρόσωπο διαφορετικό

βαθιά κι ανεπιθύμητα αλλαγμένο.

ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ 

(από τη συλλογή "Συγκατοίκηση με το παρόν")

artwork : Dino Valls




Fedra V.